انرژی هسته ای

در طول سی سه سال گذشته همه چیزمان فدای شعار های مرگ بر آمریکا و اسرائیل. و گروگانگیری سفارت امزیکا. و صدور انقلاب. و در پی آن جنگ هشت ساله. و تحریمهای پیاپی. و قضیه انرژی هسته ای. و کمک به خط مقاومت. سوریه. عراق.لبنان.غزه. و....گردید.

آیا بهتر نبود  ؟بجای شعار  که حاصلی جز جنگ و تحریم و خرابی کشورمان نداشت.مانند ترکیه .قطر و کره جنوبی. سرمان را به کار خود گرم میکردیم. و اقتصاد مان را سرو سامان میدادیم. تا انوقت کشور ها بیایند از ما الگو بگیرند؟ مگر ایران چی کمتر از آنها داشت؟

یا اکنون که در جهان تک و تنها با اقتصادی بحران زده. تحریم زده. گرفتار آمده ایم.! مگر انرژی هسته ای چه گلی بر سر ما میزند؟ که باید این همه تاوان آن را ملت زجر کشیده ایران بدهد. چرا مسئولین یکبار هم که شده از این ملت نظر خواهی نمی کنند؟ که ایا این سیاست لجوجانه هسته ای را ادامه بدهیم یا با غرب سر این موضوع کوتاه آمده. و مملکت را از لبه پرتگاه تحریم و جنگ نجات دهیم؟ مگر حکومت اسلامی مردم سالار نیست؟ مگر این تلاشها را برای بهبود وضع همین مردم انجام نمیدهد؟مگر رهبر کشور نگفتند ما طبق آموزه های دین اسلام با ساخت بمب هسته ای مخالف هستیم؟ پس این همه یک دندگی برای چیست؟مگر یک نیرو گاه هسته ای با آن همه خطرات رادیو اکتیو . در کشوری که  این همه نعمات خدادادی مانند نفت و گاز و... انرژی های نو مانند خورشید .باد و آب  و....دارد.که هنوز مقدار زیادی از این گاز ها در منطقه میسوزد. و هوا را آلوده میکند. چقدر برق تولید میکند ؟(معادل یک هشتادم مصرف).ضمن اینکه کشور های صاحب تکنولوژی. مانند ژاپن و آلمان مشغول جمع کردن نیروگاههای هسته ای خود .بخاطر خطرات زیادش هستند.!

همیشه اینطور بوده است. هر گاه یک حکومت مردمی. در مسئله ای دچار عدم تصمیم گیری میشود. طبق قران کریم به شوری و نظر مردم مراجعه میکند. و مسئله را خاتمه میدهد.

پیش‌بینی تورم و رشد ایران در گزارش صندوق بین‌المللی پول

ادیب عربی
گزارش چشم‌انداز اقتصادی پاییزه صندوق بین‌المللی پول چند روزی است که منتشر شده است. در این گزارش که به وضعیت اقتصادی کشورها، مناطق و نواحی به صورت مختصر اشاره می‌شود، وضعیت ایران نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است.

رشد اقتصادی ایران در این گزارش برای سال 2011 به میزان 2 درصد ذکر شده و این در حالی است که به جز کشور مصر (8/1 درصد) بیشتر رقبای منطقه‌ای رشد اقتصادی بالاتری از کشورمان در سال 2011 ثبت کرده‌اند. به عنوان مثال کشورهای عربستان (1/7 درصد)، امارات‌متحده عربی (2/5 درصد)، قطر (1/14 درصد)، عراق (9/8 درصد)، کویت (2/8 درصد) و ترکیه (5/8 درصد) با رشد اقتصادی بالاتری از کشورمان در سال 2011، پیش‌بینی رشد بالاتری نسبت به ایران در سال‌های 2012 و 2013 را نیز دارند.
در حالی که طبق پیش‌بینی گزارش صندوق، کشورمان به همراه سودان در منطقه MENA تنها کشورهایی هستند که در سال 2012 رشد اقتصادی منفی خواهند داشت.
پیش‌بینی گزارش صندوق برای ایران به این صورت است که کشورمان در سال 2012 رشد منفی 9/0 درصد را تجربه نماید؛ اما مجددا در سال 2013 رشد اقتصادی مثبت 8/0 درصدی را تجربه کند.
نکته قابل توجه در گزارش، رشد شتابان عراق و قطر است. مثلا عراق بعد از اینکه در سال 2011 رشد 9/8 درصدی را تجربه کرد، پیش‌بینی می‌شود برای سال‌های 2012 و 2013 به ترتیب رشد 2/10 و 7/14 درصدی را تجربه کند. با توجه با اینکه اکثر کشورهای منطقه MENA تولید‌کننده و صادر‌کننده نفت و گاز هستند و همچنین با توجه به تحریم‌های بین‌المللی علیه کشورمان، این کشورها خلأ حضور فعال کشورمان در بازار انرژی را پر کرده و رشد اقتصادی بالاتر آنها ناشی از این مورد است. هر چند کشور عراق به عنوان کشوری است که در حال بازسازی خرابی‌های ناشی از جنگ است؛ اما به وضوح می‌توان تغییر ساختار تولید را در این کشورها مشاهده نمود.

در همین گزارش اشاره شده است که تولید نفت عربستان از 7/9 در سال 2010، به 4/11 میلیون بشکه در روز در نیمه اول سال 2012 رسیده است. این در حالی است که تولید نفت کشورمان طی همین مدت زمان، از 2/4 در سال 2010 به 8/3 میلیون بشکه در روز در نیمه اول سال 2012 رسیده است.
عقیده اکثر اقتصاددانان کشورمان بر این است که وجود نفت به عنوان منبعی که دولت را از مردم بی‌نیاز می‌کند، به جای آنکه عامل پیشرفت جامعه باشد مهم‌ترین عامل توسعه نیافتگی کشور به شمار می‌رود. از سوی دیگر خام فروشی نفت بدون اینکه ارزش افزوده‌ای به آن بیفزاییم، چندان بر اشتغال تاثیرگذار نیست. با توجه به گزارش پاییزه سال 2012 صندوق که بیکاری کشورمان در سال 2011 را معادل 3/12 درصد و برای دو سال بعد به ترتیب 1/14 و 6/15 درصد اعلام نموده، ایجاد ظرفیت‌های بلندمدت برای توسعه صنایع زیردست در صنعت پتروشیمی و نفت و گاز می‌تواند به کاهش نرخ بیکاری کمک کند. هر چند اعلام افزایش تولید در بخش انرژی کار آسانی می‌نماید، اما انجام آن در عمل با توجه به وضعیت تورمی و تحریم‌ها دشوار است.
در گزارش فوق همچنین برای کشورمان وضعیت تورم در سال 2012 میزان 2/25 درصد پیش‌بینی شده است. وضعیت تورمی که کشورمان در حال حاضر با آن درگیر است، علاوه بر کاهش سرمایه‌گذاری در کارهای مولد و تولیدی، باعث چرخش جهت حرکت سرمایه‌ها به سمت بازارهای غیر مولد و سوداگرانه شده است. نتیجه آن نیز افزایش شدید قیمت مسکن، سکه و طلا و همچنین نرخ ارز است.
به صورت مختصر گزارش صندوق برای ایران سه نکته مهم را گوشزد می‌کند: کاهش تولید نفت که نمود آن را در کاهش رشد اقتصادی می‌توان مشاهده کرد، افزایش نرخ بیکاری که در نتیجه کاهش رشد اقتصادی است و در نهایت افزایش تورم کشور. وضعیت رکود تورمی (Stagflation) که این روزها به وضوح در کشور قابل مشاهده است، بر شمای کلی این گزارش نیز سایه افکنده است. نکته دیگر این گزارش نیز این است که پیش‌بینی پارامترهای رشد و تورم برای کشورمان در سال 2013 رو به بهبود است.