پارک خورشیدی «جای تای» در شمالغربی چین در پایان مراحل احداث آن، منطقه ای به وسعت 319 کیلوتر مربع را با صفحه های خورشیدی می پوشاند. این منطقه سه برابر وسعت شهر پاریس یا به زبان دیگر هشتاد هزار صفحه خورشیدی در هر کیلومتر مربع است. مدیر پارک می گوید: «این جا قبلا صحرای گوبی بود. بجز سنگ و باد چیز دیگری وجود نداشت. زمین قابل کشت نبود و سودی نداشت ولی حالا یک گنجینه است.»
چین می داند وابستگی به ذغال برای تامین انرژی قابل دوام نیست. شهرها در حال خفگی است و فشار افکار عمومی برای تغییر بیشتر می شود. به گفته رییس این پایگاه انرژی خورشیدی، چین توجه بیشتری به منابع طبیعی نشان می دهد.
از طرف دیگر، این صفحه های خورشیدی نیاز چندانی به حفظ و نگهداری ندارند و عمر آنها دست کم 25 سال است. اما در صحرا نیازی به مصرف این انرژی برق تولید شده نیست و باید به بخش های دیگر چین منتقل شود. مشکل همینجاست. ظرفیت و تولید پارک خورشیدی از ظرفیت زیرساخت های چین برای انتقال انرژی فراتر رفته و در حال حاضر این پارک با نیمی از ظرفیتش کار می کند.